Behoorlijk geschrokken en een persoonlijk record op de 150m sprint

Man man man.... Naomi wat heb je me gister laten schrikken meisje.

We hadden Ruth bij de peuterspeelzaal gebracht en zijn daarna boodschappen gaan doen. Ik duwde de wagen met Sara en jij ging op de fiets. Je fietst nog niet zo heel lang,maar omdat remmen en sturen nu goed gaat mocht je op de fiets mee.

De heenweg ging prima. Bergop gaf ik je een duwtje in de rug en bergaf hield ik mijn hand op je borst om te zorgen dat je niet te snel ging.

Op de terugweg zijn we via de minder steile weg terug naar huis gegaan. Ging ook prima. Ik zei tot waar je mocht fietsen (de rode auto, de groene auto, de lantaarnpaal) en je luisterde prima. Bij de steile weg moest je afstappen omdat we moesten oversteken. En daar ging het mis... je stuurde per ongeluk naar rechts en begon te rollen. Je had je fiets niet meer onder controle en rolde steeds harder. Gauw zette ik de wagen op de rem en gooide mijn tas af. Rennen! Zo vlug als ik kon! Je rolde en rolde... je gilde en was helemaal in paniek. Mijn aanwijzigingen kwamen niet bij je aan en rakelings vloog je langs de geparkeerde auto's en de lantaarnpalen. Ik sprintte zo hard als ik kon maar kon je niet meer inhalen. De kruising! Nee!! Als er maar niets aankomt, ze scheuren hier altijd zo hard. Gelukkig had de enige auto die er op dat moment aankwam je gezien en was op tijd gestopt. Je schoot over de kruising en knalde tegen een randje aan. Wonder boven wonder had je alleen een klein schaafwonden op je arm.

Je bent jezelf gelukkig niet bewust van het geluk dat je, dat wij hebben gehad. Kwam er op dat moment een auto dan waren wij je hoogstwaarschijnlijk kwijt geweest.